IN MEMORIAM LUC DHOOGHE

Beste Luc

In het najaar van 2001 maakten we voor het eerst grondig kennis met elkaar. Voordien hadden we elkaar uiteraard al herhaaldelijk gezien op de vele Bastt activiteiten. Maar tot dan hadden we eigenlijk nooit een écht gesprek gevoerd. Dat gesprek, dat we toen hadden, is me echter steeds bijgebleven. Jij was een ervaren rot, en ik was als nieuwkomer bezig aan mijn eerste grote project. Je was toen bijzonder kritisch. Ik heb toen echt alles uit de kast moeten

halen, niet om gelijk te krijgen, maar om je van de zin van een aantal zaken te overtuigen.  Ik heb met jou toen alle mogelijke invalshoeken overlopen, opdat je mijn keuzes in de juiste context zou zien. Wat heb je me toen laten zweten! Maar ik heb toen veel geleerd van jou. Niet alleen van je kennis, als vakman en als docent aan het Rits, maar vooral dat je in onze sector moet vechten voor je project. Dat het één en ander niet als evident mag worden beschouwd. Je luisterde eerst, om nadien gevat je eigen visie te geven. Je ging de discussie aan, met een open ingesteldheid, maar met een mening, een doorgedreven visie. Ik heb je toen ervaren als streng, maar correct. Toen ik geconfronteerd werd met jouw persoonlijk gevecht dacht ik terug aan ons eerste gesprek.

Dat gevecht heb je goed gevochten, ondanks het voorspelbare einde. Je had ook een strijdlustige partner aan je zijde; dat helpt. Want op een bepaald moment heb je de zaken niet meer zelf in de hand, en dan moet je kunnen vertrouwen op degene die je nabij zijn. Die band van vertrouwen heeft jullie verbonden tot op het einde. “Een burcht zonder ophaalbrug” zegt Guido Snoeck. 

Jullie hebben samen veel werk verzet. Deze eerste scenografie dateert al van 1978 voor de KVS, gevolgd door een boeiende Arca periode met het “Dehert-en Gillisteam”. Ik denk uiteraard ook aan de verbouwing van de Minardschouwburg, de eerste traditionele theaterzaal met multifunctionele opstellingsmogelijkheden. Behoorlijk controversieel in die tijd. Ik herinner me dat ik werd rondgeleid, door

iemand die me vertelde dat het nietkon werken. Maar intussen wordt het concept toch nog steeds gebruikt. Sommige zaken hebben hun tijd nodig. Daarnaast  was er nog Theaterteater in Mechelen, nu Nona, en de Bourlaschouwburg in Antwerpen, die door jullie werden aangepakt.  Je was in 1981 één van de stichtende leden van Bastt. De eerste keer dat er een organisatie werd opgezet die opkomt voor ons vak. Als actief lid van de raad van bestuur heb jij je jarenlang ingezet voor de organisatie van vele evenementen. Ondermeer de PQ in Praag was één van je stokpaardjes, waar je in 1987 de Prijs voor Architectuur kreeg.

Jouw vlotte pen werd bijzonder geapprecieerd en hield het midden tussen techniciteit en maatschappelijk belang. Er ging geen Proscenium in druk zonder een artikel van jou.

Heel recent keek je met bijzondere aandacht toe hoe ik van Bastt STEPP maakte. Toen je dit, weliswaar met de nodige reserves, goedkeurde, wist ik dat we opnieuw op goede weg waren met de organisatie. Ik genoot enorm van je appreciatie voor mijn werk. Beste Luc, we laten je werk niet in de steek. Er zal goed gezorgd worden voor je organisatie, voor de sector en voor Rose. Het is nu zaak om alles wat we van jou mochten leren in de praktijk verder te zetten.

Johan Penson.

> Lees ook Theater uit de muren halen (Geert Sels, Proscenium 59) 

De uitvaart van Luc Dhooghe vindt plaats op zaterdag 25 mei, om 11u in het Brabants Crematorium, Havendoklaan 1, 1800 Vilvoorde.

NIEUWS